ชาเป่ย (Shar Pei) เป็นสุนัขสายพันธุ์เก่าแก่ และเป็นสายพันธุ์พื้นเมืองที่เกิดจากหมู่บ้านเล็กๆเมืองไต้ลี่ มณฑลกวางตุ้งและมีชีวิตอยู่ตั้งแต่ศตวรรษที่ 20 ในตอนใต้ของประเทศจีนสมัยราชวงศ์ฮั่นและชา ผียังคงเป็นเอกลักษณ์ที่โดดเด่นเท่าที่มีการค้นพบมา
เมื่อในศตวรรษที่ 13 มีเอกสารของจีนฉบับหนึ่ง กล่าวถึงสุนัขสายพันธุ์หนึ่งว่าเป็นสุนัขที่มีหนังยับย่นและเป็นสุนัขไม่ค่อยมีเสียงเห่า ซึ่งจากการอ้างอิงดังกล่าวจึงเชื่อว่าน่าจะมาจากสุนัขพันธุ์ชื่อของชาเป่ยหมายความว่า ผิวของดิน แต่ก็มีการตีความผิดไปว่า ผิวกระดาษทราย หรือผิวหนังที่หยาบกร้านคล้ายกระดาษทรายจากการตีความหมายนี้ได้กลายเป็นคุณสมบัติเฉพาะของสุนัขพันธุ์ชา ผี ที่มีผิวหนังคล้ายสีของพื้นดิน น้ำตาลบ้าง ดำ-น้ำตาลบ้าง แต่ทุกสีจะมีลักษณะเดียวกันคือขนสั้น
การผสมพันธุ์และการเลี้ยงดูไม่ต่างอะไรจากพันธุ์เชาเชา อย่างไรก็ตามเนื่องจากชาเป่ยถือกำเนิดจากภูมิอากาศที่ดี การเพาะเลี้ยงในโซนร้อนจึงมีปัญหาอยู่บ้างเนื่องจากผิวหนังที่ยับย่นนี้จะเป็นตัวเก็บความร้อน และสุนัขชา ผีเป็นสุนัขที่มีเหงื่อเยอะ จึงต้องการความสะอาดมากเป็นพิเศษ ชาเป่ยเป็นสุนัขที่ค่อนข้างมีกลิ่นตัวเหม็นเพราะผิวหนังที่ไม่เรียบยากต่อการทำความสะอาด
ส่วนการเลี้ยงดูก็เป็นไปตามแบบของสุนัขสายพันธุ์จีน เช่น ปักกิ่ง เชาเชา ไม่มีความแตกต่าง
(287)
