การล่าปลาวาฬสีน้ำเงินถูกสั่งห้ามอย่างเป็นทางการในปี 1966 แต่สัตว์ชนิดนี้ยังคงเป็นสัตว์ใกล้สูญพันธ์มากว่า 30 ปี เนื่องจากพวกที่เหลือรอดมีอยู่ไม่มากนัก ปลาวาฬสีน้ำเงินเป็นสัตว์ที่รักสันโดษที่สุดชนิดหนึ่งของโลก และมหาสมุทรก็แสนกว้างใหญ่ การตามหาปลาวาฬสีน้ำเงินอาจเหมือนเป็นการงมเข็มในมหาสมุทร แต่ในช่วงฤดูร้อน ปลาวาฬเกือบหนึ่งในสามของประชากรที่เหลืออยู่ในโลกจะออกหากินนอกชายฝั่งแคลิฟอร์เนียมันจะไม่ยอมอยู่ใกล้ชายฝั่ง
แต่ถ้าอยากตามหาพวกมัน คุณต้องนำเรือยางสูบลมเดินทางไปไกลกว่า 45 กิโลเมตรหรือเกือบ 30 ไมล์ออกไปในทะเล ปลาวาฬสีน้ำเงินนั้นมีความยาวถึง 30 เมตรหรือเกือบ 100 ฟุตและหนัก 180 เมทริกตันหรือราว 4 แสนปอนด์ หัวใจของมันหนักเกือบเท่ารถโฟล์คเต่าเลยทีเดียว วาฬสีน้ำเงินมิใช่สัตว์ที่ใหญ่ที่สุดในโลก
เสียงเพรียกใต้น้ำของมันรุนแรงเสียจนสามารถพบได้ไกลออกไปหลายพันกิโลเมตร พวกมันจะส่งเสียงเรียก 2 ชนิดเสียงที่เหมือนตีกลองรัวเป็นจังหวะ เรียกว่าเสียงแบบ เอ และอีกชนิดหนึ่งที่สม่ำเสมอกันเรียกว่าเป็นเสียงครางต่ำที่มีความถี่ต่ำลงมาหน่อยในความเป็นจริงเรียกว่าเสียงแบบบี ซึ่งเป็นเสียงที่ใช้ความถี่ต่ำมากจนหูของเราแทบไม่ได้ยินเสียง
ในแหล่งหากินที่วาฬโปรดปรานคือทางใต้นอกชายแคลิฟอร์เนีย ที่นี่น้ำทะเลอุดมไปด้วยสารอาหารและยังคงอุดมไปด้วยเคยจำนวนมาก (เคยเป็นสัตว์ขนาดจิ๋วตัวคล้ายกุ้ง) พวกมันจะชุมนุมกันคราวละมาก ๆ เป็นฝูงสีแดงซึ่งสามารถทอดยาวไปไกลหลายไมล์ทุกทิศทาง ซึ่งเป็นอาหารโปรดของวาฬสีน้ำเงิน พวกวาฬสามารถกินได้มากถึง 40 ล้านตัวต่อวัน และพวกมันสามารถดำน้ำได้ลึกถึง 300 เมตรหรือเกือบ 1,000 ฟุตในระหว่างกินพวกมันจะไม่ส่งเสียง แต่พวกมันจะส่งเสียงเรียกออกมายามเดินทางหรือเมื่อมีวาฬตัวอื่นอยู่ใกล้ ๆ แสดงให้เห็นว่าเสียงเรียกของพวกมันมีหน้าที่ทางสังคม
(828)
