รองเท้าส้นสูงมีประวัติยาวนานมานับพันปี และเป็นรองเท้าสำหรับผู้ชาย หลักฐานว่าผู้หญิงสวมใส่รองเท้านั้นปรากฏขึ้นในในช่วงปลายปี ค.ศ. 1500 สวมใส่โดย Catherine de Medici
แต่หลักฐานว่ารองเท้าส้นสูงนั้นเป็นเครื่องบอกสถานะทางสังคม ปรากฏได้ชัดเจนสมัยพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 ในช่วงปี ค.ศ. 1700 ส่วนใหญ่ผู้ที่สวมใส่ของเท้าส้นสูงนั้นจะเป็นผู้ชาย เพื่อแสดงสถานะทางสังคมชั้นสูง หรือเป็นไฮโซในยุคนั้น นั่นเอง ลักษณะส้นรองเท้าจะหนา แต่ประดับตกแต่งอย่างงดงาม และชนชั้นสูงเท่านั้นที่ได้รับอนุญาตให้สวมรองเท้าส้นสูง
Louis XIV in 1673
รองเท้าของ พระเจ้าหลุยส์ที่ 14
สำหรับรองเท้าส้นสูงที่เข้ามาสู่แฟชั่นนั้นในช่วงปี ค.ศ. 1810 รองเท้าส้นสูงในยุดนี้ส่วนใหญ่มีส้นหนาประมาณ 2 นิ้ว
และในช่วงปี ค.ศ. 1900 เป็นช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 การผลิตรองเท้าเริ่มเปลี่ยนจากรองเท้าส้นสูงที่ทำมาจากหนังชั้นดี กลายเป็นรองเท้าส้นสูงที่ทำมาจากไม้เป็นส่วนใหญ่
เมื่อเข้าสู่ช่วงปี ค.ศ. 2100 รองเท้าส้นสูงมีความหลากหลายมากยิ่งขึ้น และในแน่นอนว่าเห็นได้ชัดว่าในยุคนี้รองเท้าของผู้ชายกลับไมมีส้นอีกแล้ว มีแต่ผู้หญิงที่สวมใส่รองเท้าส้นสูง
ในหนังสือ Shoes โดย คลอส เอช. คาร์ล นั้น เผยว่าในอดีตนั้นส้นสูงบ่งบอกถึงระดับสังคมโดยแบ่งได้ดังนี้
- รองเท้าส้นสูง 0.5 นิ้ว สำหรับบุคคลธรรมดา
- รองเท้าส้นสูง 1.0 นิ้ว สำหรับบุคคลชชั้นกลาง
- รองเท้าส้นสูง 1.5 นิ้ว สำหรับทหารที่ได้รับยศจากพระมหากษัตริย์
- รองเท้าส้นสูง 2.0 นิ้ว สำหรับขุนนาง
- รองเท้าส้นสูง 2.5 นิ้ว สำหรับพระมหากษัตริย์
ที่มา : wikipedia
(1857)
You must be logged in to post a comment.