เสือที่องอาจ มันเป็นแมวขนาดใหญ่ที่สุดในโลกแต่ในปัจจุบันมันกลับหายากขึ้นเรื่อยๆพวกมันมีสายพันธุ์ย่อยกว่า 5 ชนิดและกระจายอยู่ทั่วเอเซีย แต่รวมกันแล้วมีไม่ถึง 7 พันตัวที่เหลืออยู่ในป่าทุกวันนี้ในป่าแห่งดาฟการ์ ณ ประเทศอินเดียตอนเหนือ เป็นเขตปลอดภัยที่สำคัญของสัตว์ป่า มันเต็มไปด้วยความบริบูรณ์และงดงาม แม้ว่าครั้งหนึ่งจะเป็นเขตล่าสัตว์ของมหาราชา ประชากรเสือครึ่งโลกอาศัยอยู่ในป่าที่อินเดีย
ภายในอาณาเขตของพวกมัน แต่ละเพศจะทำรอยเขตแดนด้วยกลิ่นเพื่อเป็นการเตือนภัย พวกมันจะล่ากวาง หมูป่าและสัตว์ขนาดเล็กมาเป็นอาหาร เสือรุ่นใหญ่ต้องกินเน้ออย่างน้อย 30 กิโลทุก 5 วัน ตลอดทั้งปีนั่นเทียบกับกินหมูป่า 30 ตัว และกวางอีก 30 ตัว ดังนั้นความสมบูรณ์ของที่อยู่อาศัยจึงควบคุมขนาดที่แท้จริงของอาณาเขตเสือในป่าเช่นนี้ จะมีเพศเมียหลายตัว แต่สัตว์มีเขตแดนของตนเอง มันจะปกป้องอย่างหวงแหนจากผู้บุกรุก เพศเมีย 3 – 5 ตัว แบ่งปันผืนป่าบริเวณเดียวกันกับเพศผู้หนึ่งตัว และมันจะเป็นพ่อของลูกเสือทั้งหมด
เสือนั้นเป็นสัตว์ที่งดงาม และคนมักจะหวาดกลัวแกมทึ่งกับพวกมัน เสือจะคำรามเสียงดังเพื่อเป็นการเตือน ทว่ามนุษย์ก็ยังตามล่าเสือไปทุกแห่ง ชาวโรมันนำเสือเข้าไปสู่ใจกลางอาณาจักรเพื่อความบันเทิงในสนามกีฬา จับสัตว์มาต่อสู้กัน และจับมนุษย์ที่เป็นทาสไปประลองกับนักล่าที่ทรงพลังนี้ ชื่อเสียงของเสือยังคงนำไปสู่การค้าชิ้นส่วนอย่างไร้เหตุผล โดยมีความเชื่อกันอย่างผิดๆว่าจะสามารถส่งผ่านพลังอำนาจของเสือให้กับมนุษย์ได้ หนัง ฟัน กรงเล็บอวัยวะที่ถูกบดแล้วถูกส่งขายไปทั่วโลก และทำให้เสือเกือบจะต้องพานพบกับการสูญพันธุ์โดยไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ เมื่อย้อนกลับไปในอดีต แมวยักษ์ที่อันตรายที่สุดเสือเขี้ยวดาบมันตายเพราะการล่ามากเกินไปและแหล่งอาหารเริ่มลดน้อยลง เสือไซบีเรียก้าวผ่านจุดวิกฤติไปแล้ว บัดนี้ เหลืออยู่น้อยเกินกว่าจะมีความหวังใด ๆ เหลือสำหรับอนาคตความอยู่รอดระยะยาวในป่า ฤดูหนาวที่โหดร้ายเมื่อไม่นานนี้ทำให้สถานการณ์แย่ลง ทำให้พวกมันต้องออกหาอาหารในที่อยู่ของมนุษย์
อนาคตของสุดยอดนักล่าแห่งอินเดียนั้น ช่างมืดมน แม้แต่ในป่าแห่งสุดท้ายของอินเดีย มนุษย์ต่างกดดันเพื่อขยายที่ดิน มิใช่เพราะสาเหตุจากดินไม่ดีเหมือนเช่นที่อื่นในโลก หากแต่เป็นเพราะประชากรนั้นเพิ่มขึ้นอย่างน่าตกใจ เมื่อเมืองกระจายกันออกไปตามชนบท การปะทะกับสัตว์กินเนื้อย่อมไม่อาจหลีกเลี่ยงได้ สัตว์ถูกบังคับให้อยู่ในที่เล็กๆซึ่งพวกมันไม่สามารถทำสิ่งใดได้นอกจากกินมนุษย์ ที่อยู่ของเสือนั้นเริ่มหดหายไปอย่างรวดเร็ว เมื่อประชากรมนุษย์ที่เพิ่มขึ้นสร้างแรงกดดันที่สุด โดยธรรมชาติ เสือมักมองว่าสัตว์เลี้ยงเป็นเหยื่อง่าย ๆ และเพศผู้ที่แสวงหาเขตแดนหรือมาทดแทนตัวที่เก่าไป ซึ่งพวกมันจะล่าวัวและแพะได้อย่างง่ายดาย การเผชิญหน้ากับมนุษย์มิอาจเลี่ยงได้
เสือจะต้องเป็นผู้แพ้ในที่สุด จากการสูญพันธุ์ เช่นเดียวกับนักล่าขนาดใหญ่ทั่วโลกเสือนั้นอยู่รอดในป่ายากขึ้นเรื่อย ๆการเอาเปรียบและความหวาดกลัวของมนุษย์ทำให้พวกมันต้องอยู่ในอุทยานแห่งชาติเพียงไม่กี่แห่งเท่านั้น พวกมันหมดไปจากบ้านเกิดดั้งเดิมหลายแห่งทั่วเอเซีย เสือที่อยู่ในป่าจะดำเนินตามรอยันน่าเศร้านี้ และหายไปโดยสิ้นเชิง จากสายใยแห่งชีวิต
(232)
