นกมานาคินปีกแถบขาว ( Club-Winged Manakin) มีชื่อวิทยาศาสตร์ว่า Machaeropterus deliciosus เป็นสายพันธุ์นกที่มีถิ่นที่อยู่ตามแนวลาดเขาทางตะวันตกของภูเขาแอนดีส (โคลัมเบีย) และทางตะวันตกเฉียงเหนือของเอกวาดอร์ ถูกพบครั้งแรกโดย P. L. Sclater ในปี 1860
นกมานาคินปีกแถบขาว เป็นนกสายพันธุ์มานาคินเพียงสายพันธุ์เดียวที่ใช้ขนบริเวณปีกในการสร้างเสียงดนตรีเพื่อโปรยเสน่ห์ให้ฝ่ายตรงข้ามหลงใหล
โดยบริเวณปีกทั้ง 2 ข้างจะมีขนพิเศษเพียง 1 เส้นที่มีกิ่งขนแยกออกมาถึง 7 กิ่ง ขนเส้นที่ 5 จะเสียดสีกับกิ่งขนที่แยกออกมาเหมือนกับการเล่นกีตาร์ด้วยปิ๊กนั้นเอง สามารถสร้างเสียงที่แตกต่างกันได้มากถึง 1,400 เสียงเดียว ขนของพวกมันสามารถสั่นได้ด้วยความเร็ว 100 ครั้งต่อวินาที
(274)
