วันหนึ่งในอนาคต หุ่นยนต์จะเดินทางไปไกลจนสุดเอกภพ หุ่นยนต์จะนำทางการสำรวจเข้าไปยังเอกภพอันลึกล้ำ ในปี 1930 ในภาพยนตร์เรื่องเมโทรโปลิส หุ่นยนต์เป็นตัวร้ายมันเป็นตัวแทนที่น่ากลัวที่สุดของมนุษย์เรา ถ้าไม่ระวัง มันอาจเกิดกรณีที่ว่า หุ่นยนต์สุดฉลาดอาจจะกำจัดเราไปหมด ในฐานะสิ่งมีชีวิตที่น่ารำคาญและพวกมันสามารถรับมือกับอากาศและปัญหาได้ดีกว่าเรา และล่วงเข้าปี 1950 พวกมันยิ่งร้ายกาจและทรงอำนาจมากขึ้น
ความเห็นเกี่ยวกับหุ่นยนต์ของเราได้เปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง พวกมันถูกนำมาปรับเปลี่ยนให้เป็นกำลังตำรวจแห่ง
อนาคต ขณะที่ในภาพยนตร์ได้สร้างหุ่นที่น่ากลัวขึ้นมาหุ่นยนต์ตัวจริงกลับเริ่มต้นการเดินทางอันแสนเจ็บปวดเข้าสู่
โลก หุ่นยนต์ยังคงเป็นขั้นพื้นฐาน แต่ในช่วงไม่กี่ทศวรรษที่ผ่านมา พวกมันได้ก้าวหน้าไปอย่างมหาศาล ก่อนที่
หุ่นยนต์จะกลายเป็นผู้ครองโลก หรือกระทั่งเป็นทาสรับใช้ของมนุษย์พวกมันจะต้องทำสิ่งหนึ่งให้ได้เสียก่อนนั่นคือ
การเคลื่อนไหว
การเคลื่อนที่ไม่ใช่เรื่องง่าย วิธีการที่ง่ายที่สุดคือใช้ล้อ แต่พวกมันอาจพบอุปสรรคจากพื้นผิวหรือบันได กระทั้งรางก็ยังอาจใช้ไม่ได้ ได้มีการทดลองกับรูปแบบการเคลื่อนที่ทุกชนิดแล้ว ทางออกที่ดีที่สุดคือต้องสร้างหุ่นยนต์ที่มีขามันเป็นเรื่องที่ยากสุดขีด แม้ว่าเราจะเดินได้ดี แต่กับหุ่นยนต์เป็นสิ่งที่มนุษย์ใช้เวลายาวนานกว่าจะพัฒนาถึงระดับนี้ การเดินตัวตรงและไม่ล้มคว่ำยากกว่าที่เห็น สำหรับหุ่นยนต์มนุษย์ยุคต้นพยายามรักษาสมดุลโดยการโยกไปสองด้าน และใช้ตุ้มถ่วงน้ำหนัก แต่มีหุ่นยนต์ตัวหนึ่งที่ทำให้ตัวอื่น ๆ กลายเป็นมือใหม่ไปเลย นั่นคือ ฮอนด้า พี 3 หุ่นยนต์ที่ก้าวหน้าที่สุดในโลก มันใช้เวลาพัฒนาถึง 20 ปี ด้วยต้นทุนกว่า 100 ล้านเหรียญสหรัฐมีแม่แบบจำนวนมากซึ่งค่อย ๆ เรียนรู้ที่จะจำลองการเดินของมนุษย์ในที่สุดฮอนด้า พี 3 เดินโดยการย้ายน้ำหนักจากขาด้านหนึ่งไปไว้อีกด้านด้วยเซนเซอร์ที่ข้อเท้า หัวเข่า สะโพกและมีระบบสายตาที่ซับซ้อนทำให้มันเดินขึ้นลงบันไดได้ พี3เวอร์ชั่นใหม่ล่าสุดเล็กและเบากว่าเล็กน้อยทำให้เดินได้เร็วกว่าเดิม มันดีเสียจนเหมือนคนสวมชุดหุ่นยนต์เลยแต่การเดินยังไม่เพียงพอที่จะทำให้กลายเป็นหุ่นยนต์มนุษย์ได้ หุ่นต้องการมือ นิ้วและนิ้วโป้งช่วยให้หุ่นยนต์สัมผัส คว้าและทำงานซับซ้อนต่าง ๆ มือหุ่นมือแรกนั้นเป็นอุปกรณ์ง่าย ๆ ไว้สำหรับคว้าและจับ
นักวิทยาศาสตร์ของนาซ่า กำลังพัฒนาแขนหุ่นยนต์อันซับซ้อนเพื่อทำงานบนสถานีอวกาศนานาชาติ แต่ความแข็งแกร่งของแขนหุ่นยนต์เหล็กอาจเป็นอันตรายได้ เพราะหุ่นยนต์ทำจากโลหะ และแข็งรงมาก มันอาจสร้างความเสียหายได้ และนี่คือปัญหาความปลอดภัยของภารกิจที่มีมนุษย์ขึ้นไปด้วย เพื่อป้องกันแขนจะต้องถูกโปรแกรมด้วยสมองกลที่จะสั่งไม่ให้พวกมันเข้าใกล้สถานีอวกาศหรือนักบิน แขนหุ่นยนต์ และหุ่นโดยรวมของภารกิจอากาศสำคัญมากต่ออนาคตด้วยเหตุผลหลายประการ ประการหนึ่งคือ มันไม่มีข้อจำกัดด้านสภาพแวดล้อมมากนัก ไม่ต้องอาศัยอาหารน้ำ หรือกำจัดของเสีย มันแทนที่ได้ ถ้าพังไป ก็ไม่ต้องเสียชีวิตมนุษย์ ซึ่งสำคัญมาก พวกมันทำงานได้ในสภาพแวดล้อมที่มนุษย์ทำไม่ได้เพราะรังสี ความร้อนและความเย็น นาซ่าหวังว่าในอนาคต หุ่นยนต์จะช่วยเรายึดครองโลกใหม่และสร้างฐานกำลังบนแกแลกซี่ได้
วันหนึ่งเราจะมีเครื่องจักรกลที่เปลี่ยนสภาพพื้นผิวดาวอังคาร แล้วปรับสภาพให้พร้อมสำหรับการอยู่อาศัย หุ่นยนต์จะสามารถผลิตเชื้อเพลิง และวัสดุรองรับชีวิตเช่น น้ำและออกซิเจนสร้างที่อยู่ซึ่งเหมาะสมได้ก่อนมนุษย์จะเข้าไปครอบครองในอนาคตแสนไกล ยานอวกาศจะเดินทางไปไกลสุดปลายเอกภพ ทุกระบบจะทำงาน พวกเราจะเดินทางไปหลายร้อยปีแสงและนำพาหุ่นยนต์อัจฉริยะเหล่านี้ไปด้วย
(99)
