“บาป 7 ประการ” เป็นหลักคำสอนที่สำคัญของศาสนาคริสต์นิกายโรมันคาทอลิคในอดีต ซึ่งมีไว้เพื่อเป็นการเตือนไม่ให้มนุษย์ตามความต้องการมากเกินไป ทางศาสนาคริสต์ได้แบ่งบาปออกเป็น 2 ประเภทคือ แบบที่สามารถยกโทษให้ได้ และแบบรุนแรง หลังจากนั้นในช่วงต้นศตวรรษที่ 14 จนถึงปัจจุบันหลักคำสอนนี้ได้กลายเป็นที่นิยมในหมู่ศิลปินและสื่อต่างๆ โดยเฉพาะวรรณกรรม นิยาย การ์ตูนและภาพยนตร์ ซึ่งมีการใช้ลักษณะนิสัยของบาป 7 ประการ อาทิ กลุ่มวาเรีย ในเรื่องครูพิเศษจอมป่วนรีบอร์น , เจ็ดเทพโจรสลัดในเรื่องวันพีช หรือแม้แต่ภาพยนต์เรื่อง Seven เจ็ดข้อต้องฆ่า ในปี 1995 เป็นต้น
บาป 7 ประการ คือบาปตั้งต้นที่จะเป็นชนวนให้ทำผิดอื่นๆ โดยเริ่มที่ ราคะ (Lust / Luxuria) คือการคิดในทางเสื่อมความต้องการความเร้าใจ หรือหมกมุ่นเรื่องทางเพศมากเกินไป เช่น การเป็นชู้ ข่มขืน การร่วมเพศกับสัตว์ หรือญาติพี่น้อง ปีศาจประจำบาปนี้คือ ปีศาจซึ่งหลงรักมนุษย์หญิงคนหนึ่งจนฆ่าชายที่แต่งงานกับเธอทุกคน นามว่า แอสโมดิวส์ (Asmodeus)
ตะกละ (Gluttony / Gula) การตอบสนองโดยไม่ยั้งคิด มุ่งร้ายเอาของคนอื่น บริโภคสิ่งต่างๆโดยไม่จำเป็น ไม่เห็นใจ ไม่สนใจใคร เป็นบาปที่กล่าวได้ว่าสามารถชักจูงให้เกิดบาปอื่นได้ง่าย เช่น โมโหหิว ฆ่าเพราะความหิว โดยมีปีศาจประจำบาปนามว่า เบลเซบับ (Beelzebub) ผู้ซึ่งเป็นเจ้าชายนรกและเป็นเจ้าแห่งหมู่แมลงวัน
โลภะ (Greed/Avaritia) ความทะเยอทะยานในการนำมาซึ่งทรัพย์สินและอำนาจ โดยไม่คำนึงถึงคุณธรรม เช่น การขู่กระโชกทรัพย์ ทุจริตกลโกงต่างๆ ปีศาจประจำบาปคือ แมมมอน (Mammon) ปีศาจผู้มั่งคั่งแต่ไร้ซึ่งความเป็นธรรม
เกียจคร้าน (Sloth / Acedia) คือความไม่สนใจไยดีต่อสิ่งรอบข้าง ละเลยในหน้าที่ บางครั้งก็ปล่อยให้ผู้อื่นทำงานหนักเพื่อตนเองเท่านั้น ผู้เกียจคร้านมักจะอยู่เฉยๆ รักษาสภาพแวดล้อมของตนเอง คือไม่ทำอะไรมากและไม่ใช้อะไรมากนั่นเอง ปีศาจประจำบาปนี้คือ เบลเฟกอร์ (Belphegor) ผู้ที่มักจะไม่ทำอะไรเพียงแต่บอกให้มนุษย์คอยทำสิ่งนั้นนี้ให้เท่านั้น
โทสะ (Wrath / Ira) ความพยาบาทและความโกรธเคือง การแสวงหนทางล้างแค้น การมุ่งร้ายทำสิ่งต่างๆแก่บุคคลที่ตนเองไม่ชอบ รวมถึงการไม่ชอบผู้อื่นโดยไร้เหตุผล เช่น สีผิว เชื้อชาติ ศาสนา นำไปสู่การฆ่าและฆาตกรรมผู้อื่น ปีศาจประจำบาปนี้คงมีชื่อคุ้นหูมากที่สุดตนหนึ่ง นั่นคือปีศาจแห่งความมืดนามว่า ซาตาน (Satan) นั่นเอง
ริษยา (Envy / Invidia) การปรารถนาให้ผู้อื่นรับเคราะห์ ไม่ต้องการให้ผู้อื่นมีดีกว่าตน เช่น ทรัพย์สิน รูปร่าง การประสบความสำเร็จ ความรู้สึกนี้จะพัฒนาไปสู่ตะกละและโลภะอย่างสุดขั่ว เช่น เกิดการขโมยผลงาน หาทางเล่นงานผู้อื่น โดยมีปีศาจอสรพิษทะเลแห่งนรก นาม ลิเวียธาน (Leviathan) เป็นปีศาจประจำบาป
และสุดท้ายคือ อัตตา (Pride / Superbia) หรือความเย่อหยิ่ง มีความหมายถึงความต้องการมีความสำคัญ และอำนาจเหนือผู้อื่น การรักตัวเองมากไปหรือหลงในอำนาจ รูปลักษณ์ของตนเอง ปีศาจประจำบาปนี้ คือ ลูซิเฟอร์ (Lucifer) อดีตเทพผู้มีอำนาจและพลังเทียบเคียงกับพระเจ้า ก่อนจะถูกไล่จากสวรรค์เนื่องจากรวบรวมพรรคพวกต่อต้านพระเจ้า
จะเห็นได้ว่า หลายชื่อ หลายลักษณะนิสัยในบาปเจ็ดประการถูกนำมาใช้จนคุ้นหู การปรากฏอยู่ในสื่อต่างๆจนเคยชินทำให้ผู้อ่านหนังสือ ผู้ชมภาพยนตร์ได้ข้อคิดดีๆมากมาย เป็นการแฝงตัวให้ผู้คนได้รู้จักบาปต่างๆอย่างแนบเนียน
ภาพประกอบ : Procrust
(1356)
You must be logged in to post a comment.